سایت یوتیوب youTube پرطرفدارترین سایت ویدئویی آنلاین، در سال 2005 تاسیس و به سرعت پله های ترقی را طی کرد.
صدها میلیون قطعه ویدئویی که بسیاری از آنها توسط کاربران ساخته شده اند بصورت روزانه از این سایت دانلود میشود.
طبق تحقیقات شرکتHitwise ، سایت YouTube هم اکنون بیش از 47 درصد از بازار اشتراک ویدیویی جهان را در اختیار دارد.
شرکت گوگل اوائل ماه جاری(اکتبر)پس از مذاکرات بسیار سرانجام با پرداخت مبلغی بالغ بر 65/1 میلیارد دلار موفق به خرید این سایت شد. خرید وب سایت یوتیوب YouTubeقدرت مضاعفی به گوگل برای افزایش سهم خود در بازار تبلیغات ویدئویی که در حال حاضر یاهوکنترل آن را در دست دارد، خواهد داد.برای آگاهی از میزان مخاطبان این سایت کافیست به نمودار ارائه شده در مطلب زیر توجه کنید.
بدنبال راه اندازی مرورگر netscape بیش از ده سال پیش، تشکیلات رسانه های خبری نسخه آن لاین محصولات خبری خود را عرضه داشتند. پس از آنکه صاحبان رسانه های صرفا آنلاین مانند گوگل و یاهو مشغول جذب مخاطبان فراوان و پول هنگفت شدند، شرکت های رسانه ای سنتی نگران شدند که مبادا اینترنت موقعیت آنها را تضعیف و نهایتا مدل های تجاری شان را از گردونه خارج کند.
طی چند سال گذشته بخش اعظم مطبوعات سرانجام دست بکارشدند تاهویتی آن لاین پیدا کنند. اینک مباحثات زیادی در گرفته است مبنی بر آنکه آیا ما بزودی وارد دوره ای از همکاری مابین رسانه های قدیمی و جدید ، فراهم کنندگان مضمون و مطلب اورژینال (منابع خبری) وگردآوری کنندگان مضمون (گزارشگران)خواهیم شد یا خیر.
در این حین همچنان شاهد ظهور تازه واردینی غیر سنتی مانند *YouTube ، یک سایت اشتراک ویدئویی ، هستیم که در تلاشند تا رسانه های باب روز را دور بزنند- حتی در حالتی که MSM خط سیر آن را مستند سازی کرده است.
تاثیر اینترنت بر چشم انداز رسانه های خبری و در واقع آینده رسانه های آنلاین موضوع مورد بحث در میزگرد ماه گذشته سازمان پژوهشی PEJ (project for excellence in Journalism) بود. شرکت کنندگان در این میزگرد تعدادی وبلاگر، رئیس یک اتاق فکر و یک استاد دانشگاه بودند .
Dan Gillmor یکی از وبلاگر هایArea Bay است که سابقا ستون نویس نشریه SanJose Mercury News بود. وی کارشناس در زمینه تکنولوژی و موضوعاتی از قبیل قانون کپی رایت ورسانه های شهروندی است و کتابی تحت عنوان "ما در مقام رسانه" (We the Media-2004) به تالیف درآورده است که بصورت رایگان میتوان دانلوداش کرد.
وی در حال حاضرمدیریت رسانه های شهروندی Center for Citizen Media را برعهده دارد.
James Jay Hamilton پروفسور مطالعات سیاست دولتی ، علوم سیاسی و علوم اقتصادی ورئیس بخش مطالعات دوره لیسانس دانشگاه دوک (Duke University) است.
از جمله علائق پروفسور همیلتون ، سیاست رسانه ای و خشونت در تلویزیون است که در این زمینه چندین کتاب تالیف و یا در نگارش آنها سهیم بوده است. اخباری که میتوان فروخت ؛ چگونه بازار، اطلاعات را به خبر تبدیل میکند، ( فصل دوم این کتاب تحت عنوان" بازار مطبوعات مستقل" در این آدرس قابل دسترس است) ازجمله عناوین کتابهای تالیفی وی است. همیلتون دارای دکترای اقتصاد از دانشگاه هاروارد است. لینک
Robert Cox: بنیان گذار و رئیس انجمن وبلاگ نویس‌های رسانه ای، بزرگترین انجمن وبلاگ نویسان و روزنامه نگاران شهروندی در جهان است. اینجا
Lee Rainie: مدیر وبنیانگدارpew Internet & American Life Project در واشنگتن دی سی است پیش از ریاست بر PIP ،وی سردبیر U.S News & World Report بود. اینجا
Jeff Jarvis: منتقد سابق TV Guide و مجله People که در سایت buzzmachine بلاگ نویسی میکند.
وی مشاور شرکت New York Times نیز بوده و در مقام استاد و مدیر برنامه " ژورنالیسم اینتراکتیو" پاییز امسال در خدمت City University نیویورک خواهد بود.
گزارش زیر خلاصه ای از دهمین میزگرد تشکیل شده توسط موسسه PEJ است و شرکت کنندگان این میزگرد به مجموعه سوالات یکسانی پاسخ دادند.
برای آگاهی از پاسخ کامل شرکت کنندگان در مواردیکه ویرایش بیش از حد معمول انجام شده است میتوانید به سایت journalism.org در این بخش مراجعه کنید.
برخی گزارشات ما حاکی از آن است که شرکت های خبر پراکنی- رسانه ای- متداول سرانجام دست به سرمایه گذاری در حوزه اینترنتی زده اند. اما بخش اعظم این سرمایه گذاری میتواند در بخش (نرم افزاری و سخت افزاری) متمرکز شود تا اینکه شامل نیروی انسانی برای گردآوری اطلاعات و ارائه گزارشات اوریژینال شود. آیا به عقیده شما شرکت های خبر پراکنی متداول در دیدگاه خود نسبت به وب تحولی ایجاد کرده اند؟ آیا فکر میکنید در حوزه ای مناسب سرمایه گذاری میکنند؟ تا چه حد میتوانید اطمینان داشته باشید آنها بتوانند بهتر از شرکت های صرفا اینترنتی مانند گوگل ، یاهو یا سایرین در رابطه با وب ابتکار به خرج دهند؟
Jeff Jarvis: متاسفانه آنها هنوز دیدگاهی در این زمینه بدست نیاورده اند که بخواهند تحولی در آن ایجاد کنند. از سوی اروپائیان سخنانی شجاعانه و آینده نگر شنیده میشود، از سردبیر گاردین که میداند در حال حاضر آخرین نشریاتش را در تملک خود دارد؛ رئیس هیئت مدیره رویترز که معترف است اینک عموم مردم ادیتور شده اند؛ رئیس BBC که در حال منفجر کردن شبکه خود است ؛ مالک بوردا که گفته است در حال سرمایه گذاری روی نرم افزار اجتماعی آن-لاین ( منهای محتوی و مضمون) است؛ رئیسGruner+Jahr که گفته است در آینده ژورنالیست نقش یک گرداننده را ایفا خواهد کرد. ازسوی مدیران خبر در آمریکا نیز شنیده شده است که در مورد نجات روزنامه ها و اتاق های خبر در حال مذاکره اند و به این باور رسیده اند که باید ساختارهای قدیمی تغییر کنند.
Lee Rainie: تحقیقات ما نشان میدهد که سازمان های رسانه ای متداول همچنان به منابع خبری آن- لاین تسلط دارند و سایت های خبری غیر سنتی خارجی بیشتر یک نقش حاشیه ای دارند. اما همانطور که مخاطبین آن-لاین بیشتری برای کسب خبر به اینترنت بعنوان منبع اصلی مراجعه میکنند ، پول بیشتری نیز صرف تبلیغات در اینترنت بجای رادیو تلویزیون میکنند چرا که آنهارا بیشتر جذب خود میکند.
مشکل بتوان دریافت چگونه شرکت های اینترنتی میتوانند شرکت های خبر پراکنی متداول در زمینه خبر را تحت الشعاع قرار دهند چرا که آنان برای تهیه مواد خام خود به MSM وابسته‌اند.
شاید قضاوت صحیح در این زمینه آن است که شرکت های خبرپراکنی میباید نظاره گر نوآوری های موفقیت آمیز گوگل و یاهو در زمینه خبر بوده و سپس عملیات خود را با آنها تطبیق و عملکرد بهتری ارائه دهند. مبتکر ضرورتا" فرد برنده نیست.
Robert cox: مسئول یک شرکت خبر پراکنی متداول بهتر است بدقت عملکرد نوآورانی همچون Backfence, Pegasus News, Westport Now, MSNBC را مورد توجه قرار دهد و تلاش کند ابزارها و روش هایی را بکار بندد تا سایت خبری خود را بدون صرف هزینه های عظیم توسعه کاری و با بکارگیری گروهی از روزنامه نگاران و درخواست کمک از افرادی خارج از تشکیلات بعنوان وبلاگ نویس یا مشاور ارتقاء دهد.
Dan Gillmor: سرمایه گذاری مهم است ولی نوآوری از سوی بازیگران سنتی چندان قابل لمس نیست . بازنگری در مضمون و محتوای قدیمی را نمیتوان نوآوری دانست. به طرق گوناگون میتوان در وب نوآوری کرد. یکی از این روش ها، استفاده حقیقی از این رسانه است- در نظر گرفتن ژورنالیسم بدون محدودیت های مدل ساخت سنتی. راه دیگر دعوت از مخاطب است تا در این فرآیند شرکت کند. صرف پدید آوردن وبلاگ یا نوشته توسط کارکنان ناکافی است، کلید موفقیت در انجام متعدد آزمایشات تجربی است تا دریابیم که چه راهکاری موفقیت را بدنبال دارد و چه رویکردهایی بی فایده هستند.
اینک بطور اخص به وبلاگ ها بپردازیم. تعداد خوانندگان وبلاگ ها، طبق آمارهای بدست آمده از نظرسنجی ها، علی الظاهر در سال 2005 رشدی نداشته است. تحلیل محتوایی نیز نشان میدهد که مطالب ناچیزی بعنوان گزارشات اوریژینال از نظر ما در وبلاگ ها وجود داشته است. با این همه آنها غالبا در باره رویدادهایی مینویسند که خارج از گستره مطبوعات باب روز رخ داده اند. بنظر شما نهایتا وبلاگ ها و سایر رسانه های شهروندی چگونه برروی گزارشات خبری در آمریکا تاثیر خواهند گذاشت؟ آیا آنها را بعنوان بخش مهمتر و حتی با اهمیت تر از رژیم خبری باب روز آمریکا مانند ژورنالیسم سنتی خواهیم دید؟
Robert cox: پیش فرض نهفته در سوال قابل قبول نیست. خوانندگان وبلاگ ها هر سال بنحو چشمگیری افزایش یافته و همچنان زیاد خواهند شد . بنظر میرسد بدلایل متعددی این افزایش مخفی نگهداشته میشود. چرا که اولا اکثر وبلاگهای فعال به موضوعات سیاسی می پردازند ثانیا،تعداد زیادی از وبلاگ های پرخواننده در حال حاضر در سایت هایی قرار گرفته اند که توسط سازمان های خبری اداره میشوند و آنان بدلایلی از ارائه آمار دقیق خوانندگان این وبلاگ ها سرباز میزنند.
نهایتا آنکه، بکارگیری گسترده RSS از سوی خوانندگان وبلاگها و یکپارچه سازی خوانندگان RSS با جدیدترین مرورگرها بدان مفهوم است که تعداد فزاینده ای از خوانندگان وبلاگها نیازی به بازدید سایت نداشته و در نتیجه توسط ابزارهایی مانند SiteMeter بعنوان "بازدیدکنندگان منحصر به فرد" شمارش نمی‌شوند( برای اطلاع از افکار Robert Cox راجع به آینده وبلاگ نویسی میتوانید به آدرس http://www.journalism.org/node/1815 مراجعه کنید.)
Dan Gillmor: اگرچه مطالب گزارشی اوریژینال نسبت به میزان وبلاگ ها چندان قابل توجه نیست، اما با توجه به تعداد بسیار زیاد وبلاگها، تنها به درصد پایینی از آنها نیاز داریم تا گزارشات اوریژینال ارائه و از این طریق به مقادیر گسترده و جدید مضامین اوریژینال چیزی اضافه کنند.
رایج ترین نوع گزارش نویسی به موضوعات در خور توجه مربوط است که محدودیت بیش از اندازه ای برای رسانه های متداول دارند و افراد علاقمند به چنین موضوعاتی نیز اغلب با ژورنالیست های بسیار خبره برخورد میکنند. در این خلال،ژورنالیست های حرفه ای بطور مستمراز وبلاگها بعنوان برگه های ارائه کننده اطلاعات وسرنخ به همان صورت که درگذشته از ژورنال های تجاری بهره برده اند، استفاده میکنند.
البته اولین و بهترین راه برای درک وبلاگ نویسی، پیوستن به آن است. زمانیکه ژورنالیستها و دیگررسانه های متعارف از وبلاگها استفاده میکنند تازه متوجه میشوند که جنبه محاوره ای این مدیوم کلید قضیه است. فراموش نکنید که اولین قانون مکالمه همان گوش کردن است و گوش کردن به صحبتهای دیگران از بارزترین ویژگی ژورنالیست های حرفه ای ما نبوده است.
Jeff Jervis: در رابطه با وبلاگها، شما توجه خود را معطوف آمار غلطی کرده اید، شما همچنان نگاهی مصرفی به رسانه دارید. رسانه ها عملکردی خلاقانه دارند. به استثنا مقطع کنونی، ما تنها افراد خلاق نبوده و عموم مردم نیز میتوانند از مطبوعات چاپی و آن- لاین استفاده کنند .
این افراد خواننده، شنونده، بیننده، کاربر یا مصرف کننده صرف نیستند. آنها حرف میزنند. آیا به سخنان آنها گوش میکنیم؟ اگر شمایک ژورنالیست هستید یا یک شرکت و یا سیاستمدار باید بتوانید به سخنان مخاطب خود گوش دهید. سوال صحیحی که باید مطرح شود این است، وبلاگ ها و رسانه های باب روز چگونه میتوانند با یکدیگر کار کنند تا ژورنالیسمی بهتر و جامعه ای آگاهتر حاصل شود. شما باید این سوال را مطرح کنید که چگونه یک ژورنالیست امروزی حتی تصورمیکند که بدون کمک مردم میتواند از طریق وبلاگها کارش را انجام دهد.
Lee Raini: اولا، گزارشگران بطور فزاینده ای احساس میکنند که ناچار از مطالعه وبلاگها هستند چرا که به این ترتیب قادرند نبض مردم را در رابطه با موضوعات مورد علاقه شان در دست بگیرند و از مطالب وبلاگها بعنوان منبع الهام ایده های گزارشی و جایگزینی آن با مصاحبه های خیابانی و بازخورد فعالیت خودشان استفاده کنند.
ثانیا، وبلاگها احتمالا موضوعات جدیدی را برای مطرح شدن توسط سازمانهای خبری معرفی خواهند کرد ؛ ثالثا، مهمترین خاصیت وبلاگها در آن است که باعث می شوند تا میلیونها فرصت تجاری ثمربخش شوند؛ چهارم آنکه،وبلاگها منبع استاندارد اطلاعات برای گزارش اخبار دست اول و مهم هستند؛ پنجم آنکه، وبلاگ نویس ها همچنان نقش تحلیلگران ریزبین و افراد نکته سنج و موشکاف از لحاظ پوشش خبری باب روز را بازی خواهند کرد؛ ششم آنکه، وبلاگ نویسان شکاف لاجرم موجود در پوشش خبری را برطرف و شرح خبر را غنی تر میکنند.. وبلاگ نویسان در اکثر مواقع، بعنوان عوامل تکمیلی اخبار MSM - و نه جانشینی برای آن - فعالیت میکنند.
James Hamilton: وبلاگها بواقع این توانایی را دارند که برخی از نارسایی های تشکیلات خبری بازار- محور را برطرف سازند. شرایط خاصی وجود دارد که باعث شود تشکیلات رسانه ای انتفاعی گزارش ناصحیح ارائه دهند. چنانچه شرایط مستلزم تعاملات مکرر با منابع دولتی باشد ، این امر گزارشگران را وادار میکند تامحافظه کارانه عمل کرده و صرفا آنچه دیکته میشود را بنویسند.
اگر که یک فوران اطلاعاتی شروع شود که بعد وسیعی از یک ماجرا را آشکار کند و گزارشگر مربوطه نیز نتواند بر خلاف میل خود عمل کند و یا حتی دریافت اطلاعات جهت انتشار توسط سازمانها مستلزم صرف هزینه هنگفتی شود، وبلاگنویسان با اطلاع از این موارد براحتی دست بکار شده و اطلاعات مفیدی را پیش روی مخاطبان قرار میدهند.
آیا فکر میکنید که مدل اقتصادی اینترنت میباید از مدل تبلیغات – محور دست برداشته و به چیزدیگری متوسل شود تا ژورنالیسم متداول در سطحی به بقای خود ادامه دهد که بدان عادت دارد؟ اگر چنین است ،آیا ایده ای درباره این مدل جدید ( احتمالی دارید؟
James Hamillton: بعد اقتصادی رسانه آن-لاین غمبارترین جنبه اخبار ملموس است. چهار سناریوی محتمل جهت فراهم کردن مضمون آن-لاین بیشتر راجع به مسائل مردم بدین قرار هستند.
1) سوبسید دادن به ژورنالیسم دیده بان محلی – شاید از طریق ایجاد تشکیلات غیر انتفاعی ارائه کننده اطلاعات و تحلیل درباره مشکلات محلی...
2) دریافت وجه برای ارائه مطالب مورد نیاز مردم که از دغدغه های اصلی آنان است. محصول ارائه شده لاجرم کاملا متمایز است، برای مثال ،Times میتواند برای خواندن مطالب ستون نویس ها پول بگیرد اما برای اخبار تازه نمیتواند چنین کند.
3) نحوه بکارگیری اطلاعات راجع به علائق خواننده را تعیین کنند تا سفارش دهندگان تبلیغات محلی را به خوانندگان محلی پیوند ( لینک) دهند یا خوانندگان محلی را به سفارش دهندگان تبلیغات در سطح ملی سوق دهند...
4) کمیسیونهای انتخاباتی را مقید به رعایت مقررات مربوط به محتویات اینترنتی قرار ندهند، در حالیکه تشکیلات رسانه ای انتفاعی ممکن است همیشه انگیزه ای برای پوشش دادن امور عامه مردم ، احزاب ،کاندیداها نداشته باشند اما گروه های ذینفع بواقع خواهان جلب نظر مساعد رای دهندگان هستند و بنابراین هزینه ای صرف امور تبلیغاتی خود در اینترنت خواهند کرد.
جای امیدواری است که محو شدن خطوط اینترنتی همچنان ادامه پیدا کند تا در نتیجه اطلاعات سیاسی ، حتی اطلاعات بدست آمده با کمک مالی هواداران سیاسی هر چه بیشتر مقررات زدایی شوند.
Robert Cox: فرصت واقعی که در اختیار سازمان های رسانه ای متداول قرارگرفته است ، بکار بستن اینترنت بعنوان یک تریبون بازاریابی کم هزینه برای محصولات خبری و ابزاری کم هزینه برای گردآوری و انتشار مضامین ارائه شده توسط وبلاگنویس ها و تشکیلات رسانه های شهروندی است.
Jeff Jarvis: ما باید تلاش کنیم تا تمام راه های بهره برداری از فرصت های باور نکردنی فراهم شده توسط اینترنت جهت گردآوری اخبار بیشتر ودیدگاههای متنوع تر از منابع بیشتر و تشریک سریعتر و موثرتر آنها با موضوعیتی وسیع تر را بیابیم. ما باید به تقشی که میتوانیم در این جهان جدید ایفا کنیم، توجه داشته باشیم.
علاوه بر گزارشگری مناسب، مساعدت در ترغیب دیگران بسوی اقدامات خیرانه ژورنالیستی وپشتبانی کردن آنها درزمینه مضمون، تبلیغات (بازاریابی)، دانش ، اعتماد و نیز عایدات... را باید سرلوحه کارقرار داد.
Lee Rainie: دیدگاهی در میان مصرف کنندگان اخبارآنلاین مطرح شده است مبنی بر اینکه آنها برای محتویات آنلاین پول پرداخت خواهند کرد.
تحقیقات ما نشان میدهد که شاید یک دهم کاربران اینترنت چنین پرداخت هایی داشته اند و بیش ازیک سوم آنها در یک سایت خبری آنلاین ثبت نام کرده اند.
هرچند روشن نیست آیا دنیای آنلاین به همان اندازه عرصه های چاپی و خبر پراکنی دوران قدیم سود آوری خواهد کرد یا خیر.
واضح است که ماهیت مدل تبلیغاتی در عصر موتورهای جستجو متحول شده است. ارائه مضمون به مخاطبین انبوه ظاهرا جای خود را به تامین نیاز مخاطبین محدود ولی علاقمند میدهد. شاید این مدل جدید حول تعابیر نزدیکی چون "کلمه کلیدی" یا " مفهوم تبلیغاتی" بجای ارائه مطلب به مخاطبین انبوه متمرکز شود.
Dan Gillmor: هیچ مدل یگانه ای که از مدل کنونی کار آیی بیشتری داشته است، وجود ندارد. کتاب ها بدون آنکه ازتبلیغات انباشته شوند، فروخته میشوند ( هر چند که تازه ترین ایده های مربوط به قرار دادن محصولات درون کتاب ها تهوع آورند). خبرپراکنی دولتی عمدتا" به حمایت مستقیم مخاطب خود تکیه دارد.
زمانیکه به این مسئله فکر میکنید به شباهت زیادش با روش WEB ، درخواست حمایت مخاطب، پی میبرید.بنیادها برای تامین این نیاز در تلاشند و کاردر مراکز تمام دولتی موید این روند است. اماهمواره ترکیبی از ژورنالیسم و تبلیغات وجود خواهد داشت چرا که بازاریابان به ساز مشتریان خواهند رقصید.
در یکی از کارهای مطالعاتی انجام شده در اواخرمارس 2006 توسط انجمن ناشرین آن لاینOPA چنین اظهار نظر شده است که مخاطب ویدئو آن لاین در سال گذشته چندان زیاد نشده است. در عین حال مردم در حال دانلود کردن ویدئو روی ipod و تماشای بازیهای ورزشی با تلویزیون های دارای دو صفحه نمایش خود هستند. چه عاملی مانع از رشد ویدئو آنلاین شده است؟ آیا تکنولوژی ویا کیفیت ویدئوها مسبب آن است؟ آیا مردم همچنان ترجیح میدهند که ویدئو را با تلویزیون تماشا کنند؟
Dan Gillmor: تا حد زیادی باید ممنون duopoly کابل/ تلفن بود. قیمت های بالاو پهنای باند اندک – در کنار صنعت تفریحات و سرگرمی که تلاش میکند آنچه در کنترلش نیست را برای کاستن از سرعت گسترش ویدئو آن لاین نابود کند.
تکنولوژی مدام پیشرفت میکند و کاربران (معمولا جوانترها) کارهایی را با آن انجام میدهند اما همانند تلویزیون سنتی – قصد تصاحب مخاطبین – را ندارند. نکته کلیدی که باید درک شود آن است که آنها بخشی از گارد قدیمی نیستند.
آنها در حال خلق چیزی جدید هستند و ما باید بدان توجه کنیم. زمانیکه ما ازپهنای باند کافی برخوردار شویم، تحولی عظیم رخ خواهد داد.
Lee Rainie: تحقیقOPA شاید حقیقتی همیشگی را منعکس نکند.اگر تاریخ عاملی هدایت کننده است احتمالا" تمام مشکلات فنی فعلی در فضای ویدئوی آن لاین برطرف خواهد شد. کیفیت صفحه نمایش واقعی تر خواهد شد.
دانلود کردن مانند نیشگون گرفتن تجربه ای دلپذیرتر برای مخاطبان فراهم خواهد کرد. دسترسی بیشتربه WiMax تجربه بی سیمی (wireless) ویدئو را بهتر وموقعیت بخش عرضه نیز بهتر خواهد شد...
Jeff Jarvis: شما تلاش میکنید تا ویدئو آن لاین را کنار بگذارید به این دلیل که یک نظرسنجی جانبدارانه (بدنبال تامین منافع خود) مدعی رشد اندک آن شده است.
پیشنهاد شما برای دوستداران رسانه ها و شهروندان چیست؟ دوربین های ویدئویشان را دور بریزند؟ حتی شبکه های تلویزیونی و تولید کنندگان آن آگاهی بیشتری دارند زیرا به ناگاه جرئت پیدا میکنند تا کانالهای رایج توزیع خود – نهادهای خبرپراکنی وابسته- اپراتورهای سیستم کابلی، فروشندگان جزء را کنار بگذارند تا برنامه هایشان را بطورمستقیم از طریق Bittorrent, iTunes و وب به دست مصرف کنندگان برسانند.
شرکتهای تبلیغاتی یا سفارش دهندگان تبلیغات همچنان مشتاق به کسب زمان بیشتری در ویدئو آن لاین هستند چرا که در دنیای جدید آنها ناگزیر به شناسایی روشهای برتر و بهره مندی شجاعانه از آن ، پیش ازآنکه از رقبای خود جا بمانند، هستند.
مصداق بارز آن لحظه ای است که Jon Stewart به Crossfire نزدیکشد تا آن را بکشد، 150 هزار نفر او را از طریق CNN بزرگ قدیمی تماشا کردند. روز بعد ، آن قسمت از ifilm پخش شد و 5/3 میلیون مرتبه توسط مخاطبان تماشا شده است و به حساب من احتمالادو برابر این تعداد از طریق Bittorrent تماشا شده است.
این اعداد تخمینی نشان میدهند که CNN تنها توانسته 150 هزار نفر را جذب کند(میانگین سنی 5/59) ولی اینترنت 10میلیون نفررا جذب کرده است(میانگین سنی بمراتب کمتر). حال به Rocketboom توجه کنید. وبلاگ ویدئویی محبوبی که روزانه 300 هزار بیننده دارد – دو برابر تماشاچی Crossfire بزرگ، پیرومرده. بنابراین باید گفت که ویدئو رو به افول نیست.
Robert Cox: من بیانیه مطبوعاتی OPA و نسخه مطالب پاور-پوینتی آنها را خوانده ام و هیچگونه اطلاعاتی دال بر عدم افزایش مخاطبین ویدئو آن لاین در آن نیافتم، در حقیقت این گزارش چنین القا میکند که استقبال از ویدئو آن لاین رو به افزایش است.
یکی از روش های مشاهده شده در فرهنگ رسانه ای پارادوکس تشکیلات بیشتربا پوشش گزارشی کمتر است. همانطور که مخاطبین تشکیلات خبری خاص کاهش پیدا میکنند،منابع اتاق خبر نیز کم میشوند اما این تشکیلات همچنان احساس میکنند که ناچار از پوشش دادن رویدادهای مهم روز هستند. نتیجه اش آن است که تشکیلات بیشتری رویدادهای یکسانی را پوشش دهند وتعداد کمتری بیش از آنچه را در سابق پوشش داده اند، تحت پوشش قرار دهند.شما این روند را چگونه می یابید؟
James Hamilton: موافقم...لازم است که در هر حال مابین چهار نوع متفاوت ازتقاضای اطلاعات افراد بعنوان تولید کننده، مصرف کننده ،دوستداران سرگرمی ورای دهندگان ، تمایز قائل شویم.
بازارسه گروه اول برای کسب اطلاعات میتواند نسبتا" بخوبی عمل کند اگر من بدنبال اطلاعات نباشم ازمنافع آن بی بهره میمانم. بسیاری از منابع آن لاین ، وبلاگ ها ، شبکه‌های همکار- همکار،موتورهای جستجو و تشکیلات رسانه ای به مردم دریافتن اطلاعات کمک میکنند تا در انجام وظایف خود یاری شوند و با آرامش کامل محصولاتی را خریداری کنند.
با این همه فقدان نفوذ فردی در عرصه سیاست از نظر بسیاری از افراد به مفهوم فقدان تقاضای مطرح شده برای اخبار سیاسی است روزنامه های خانوادگی (در مالکیت یک گروه یا خانواده) و ژورنالیست‌های پایبند به مسئولیت های مدنی زمانی تقاضای اندک در این را بطه را متوازن و تلاش لازم برای تقویت ژورنالیسم دیده بان را بعمل می آورند.
افت بالقوه ژورنالیسم دیده بانی در سطح محلی بزرگترین دغدغه در بازارهای رسانه ای است.
Robert Cox: در تمام جوامع صنعتی ، یکپارچگی فرصت هایی را برای تازه واردین مایل به کار در عرصه های بکر بازار فراهم میکند. تشکیلات رسانه ای از قبیل CNN, USAToday, Fox News, Air America Radio و سایرین برای بهره برداری از چنین فرصت هایی راه اندازی شدند.
به همین طریق، وبلاگها، ویکی های خبری ، سایت خبری محلی و خدمات رسانی بعنوان کانالی برای پوشش آیتم های نادیده گرفته شده توسط تشکیلات رسانه ای بزرگتر را شروع کرده اند.
Dan Gillmor: با توجه به ماهیت رقابتی این حرفه این مسئله هر چند احمقانه ولی قابل درک است که چرا بسیاری از سازمانهای رسانه ای گزارشگران را مثلا به world series یا گردهم آیی های سیاسی اعزام میکنند، هرچند که باید گفت اخبار واقعی درworld series رخ میدهند.
زمانیکه سایرین در حال zag کردن هستند Zig کردن نیاز به شجاعت دارد در واقع خلاف جریان شنا کردن شجاعت میخواهد. در سالهای اخیر سازمانهای روزنامه نگاری نشانی از شجاعت نداشته اند.
Jeff Jarvis: این مسئله ناشی از تعدیل ها در اتاق خبر نیست بلکه ناشی از مدیریت بر خبر است.
بار دیگر باید از هدر دادن پول برای اخبار کالایی خودداری کرده و ارزش منحصربه فرد خود را تعیین و روی آن سرمایه گذاری کنیم.
آیا ما ناچاریم که رویدادهای مهم یکسانی را پوشش دهیم؟ فکر نمیکنم چنین باشد ودر واقع، من در تحقیقات انجام شده توسط جوانان دیده ام که بارهاگفته اند روایت آنچه را که قبلا" از طریق اینترنت، تلویزیون، و رادیو مطلع شدیم، متوقف کنید.
ما باید شجاعت اجتناب کردن از پوشش آیتمی که همه در حال پوشش دادن به آن هستند را پیدا کنیم و آیتم هایی را پیدا کنیم که در چشم اندازی ارزشمند موضوعیت پیدا میکند. این کار گزارشگری واقعی است.
اگرژورنالیسم آن-لاین بتواند تحولی در نحوه عملیاتی شدن خود بوجود آورد آن تحول چه خواهد بود؟
Robert Cox: درک این نکته که وبلاگ نویسان متحدی قدرتمند برای جذب مخاطب به یک سایت خبری آن لاین هستند.. به آنها کمک میکند تا از داشتن لینکهای مرده در وبلاگ های خود با اضافه کردن یک Permalink به هر آیتم منتشرشده بصورت آن لاین و نگاه داشتن دائمی آیتم ها در وب اجتناب کنند.
آنها سایت شما را تبلیغ میکنند پس شما نیز آنها را تبلیغ کنید همانطور که در حال حاضر واشنگتن پست از طریق شراکت با Technorati چنین میکند.
Dan Gillmor: تحول کلیدی باید در دیدگاه ما بوجود بیاید. پذیرفتن آنکه ژورنالیسم از قالب خطابه ای به روز آمده به حالت محاوره ای در آمده است هرگاه این اتفاق افتاد مابقی کار بصورتی طبیعی انجام خواهد شد.
James Hamilton: من مشتاقم که شرکتها راهی برای پولی کردن علائق خوانندگان نسبت به اطلاعات محلی پیدا کنند. موتورهای جستجو مانند گوگل با فروش آگهی های تبلیغاتی لینک شده به علائق محتمل افراد در جستجوی اطلاعات مشخص، کاری بزرگ انجام می دهند.
در مورد روزنامه ها به لحاظ تشخیص اینکه چگونه آگهی های تبلیغاتی خود را با عادات مطالعه ای ما تطبیق دهند این احساس وجود ندارد که به همان اندازه موفق عمل کرده باشند.
Jeff Jarvis: تحولی در کار نیست. آنها باید در فرهنگ اتاق های خبر وحشت ایجاد کنند تا افراد الزام استراتژیکی تحول را درک کنند.آنها باید پول کمتری را برای کالاها و منیت های ادیتوری هدر بدهند و از اینکه حتی یک خواننده را از دست ندهند در هراس نباشند ( بواسطه جداول سهام ، زمان بندی های تلویزیونی، پانزده هزار و یکمین گزارشگری که به یک گردهم آیی سیاسی اعزام میکنند و در آنجا هیچ خبری نیست و اگر اتفاقی هم بیفتد میتوان از طریقCSPAN آن را دید، منابعی که صرف باز تولید اخباری میشود که دیگران از قبل بدست آورده اند و مردم قبلا شنیده اند)
آنها باید مشخص کنند چه عاملی باعث منحصر بفرد شدنشان میشود تا روی آن سرمایه گذاری کنند. آنها باید جرئت پیشبرد امور با رسانه قدیمی را داشته باشند پیش ازآنکه رسانه جدید جانشین اش شود( البته مدل ها ، حاشیه ها و تعداد کارکنان به مانند گذشته نخواهد بود.)
Lee Rainie: بزرگترین چالش پیش روی هر نوع از ژورنالیسم ( آن-لاین، چاپی، خبرپراکنی) تعیین آیتمی است که باید پوشش داده شود. بخش های بسیار جالب و مهم جوامع و فرهنگ ما غالبا در دنیای " من هم همینطور" نادیده گرفته شده اند.
دنیایی که در آن جمعی از با استعدادترین ژورنالیست ها را در کاخ سفید، پنتاگون ،وزارت کشور یا گالری های مطبوعات در کنگره قرار داده است تا بسرعت یادداشت نویسی کنند.
بسیاری از ابعاد وجود بشری که میباید در آیتم های خبری بدانها پرداخته شود مورد بی‌توجهی قرارمیگیرند.
بهترین ژورنالیسم (چه آنلاین باشد یا نباشد) همچنان توسط افرادی عرضه میشود که وارد کارزارشده و رویدادها را پوشش میدهند – بجای آنکه روی صندلی نشسته و با تماشای صفحه نمایش آنها را گزارش کنند.
در فضای اطلاعات کنونی، بزرگترین چالش مدیران نحوه هدایت گزارشگری است که ماحصل آن آیتم های خبر خوب خوهد بود.
مترجم: سایه رشیدی